Ravno ogledalo

Uglačane ravne površine koje odbijaju najveći deo upadnih zraka nazivaju se ravna ogledala (mirna površina vode, staklo, ogledalo).

 Neka je OO' ravno ogledalo, a P svijetli tačkasti predmet. Svi svjetlostni zraci iz tačke P koji padaju na ogledalo odbiće se prema zakonu odbijanja.

Svi zraci su posle odbijanja divergentni i to tako kao da dolaze iz zamišljene tačke L koja se nalazi iza ogledala. 

Tačka L naziva se lik tačke P. Njen položaj je simetričan sa položajem tačke P u odnosu na ogledalo. Pošto se u tački L ne sjeku odbijeni zraci nego njihovi geometrijski produžeci, takav lik se naziva imaginaran ili zamišljen. 

Taj lik je na istom rastojanju od ogledala kao i predmet. L=P

Znajući kako se dobija lik tačke možemo naći i lik bilo kog predmeta. Dovoljno je uzeti zrake karakterističnih tačaka predmeta i naći njihove likove. Veličina lika biće jednaka veličini predmeta ali će lik biti obrnut (na primjer desnu ruku vidimo kao lijevu) .

Ravno ogledalo je u svakodnevnoj upotrebi. Primjenjuje se u nauci i tehnici kod raznih optičkih instrumenata kada je potrebno promijeniti pravac svetlosnog zraka (periskop).

Periskop se koristi u podmornicama za posmatranje kretanja brodova po porvršini mora, automobila iza velikih krivina, itd.

Sastoji se od cijevi na čijim krajevima se nalaze dva ravna ogledala postavljena pod uglom od 45° stepeni. Svjetlosni zraci se dva puta odbijaju dok ne dođu u oko posmatrača.